Sezonowe infekcje

Przeziębienie

Jest to ostra infekcja górnych dróg oddechowych. Choroba najczęściej spowodowana jest przez wirusy. Fakt ten jest istotny, bo ma znaczenie przy wyborze leczenia – na wirusy nie działają antybiotyki – leki te zwalczają infekcję bakteryjną! Najczęściej chorobę powodują wirusy RS, rynowirusy, koronawirusy, adenowirusy i wirusy paragrypy. 

Objawy choroby są powszechnie znane: pojawia się wodnista wydzielina z nosa, popularnie zwana katarem. Na początku choroby ilość wydzieliny jest duża, sama wydzielina ma charakter wodnisty, przezroczysty. Dziecko intensywnie kicha. Z upływem dni zmniejsza się jego ilość i staje się on gęstszy. Może również zmienić zabarwienie na lekko żółty. Zazwyczaj katar ustępuje w 3–6 dniu infekcji. Oprócz kataru wystąpić może ból gardła, ból głowy, stan podgorączkowy lub gorączka. Pojawiają się bóle mięśniowe, uczucie rozbicia. Warto pamiętać, że choroba ma charakter samoograniczający – co oznacza, że po paru dniach objawy ustąpią. Jednak jak pomóc dziecku przetrwać tych klika dni choroby?

Wskazane jest zastosowanie leków o działaniu objawowym. Najbardziej męczącym objawem u dziecka jest intensywny katar – z tego powodu warto sięgnąć po leki obkurczające błonę śluzową nosa. Należy wybrać postać leku dostosowaną do wieku dziecka. Pamiętaj, nie podawaj dziecku leków, które kupiłaś dla dorosłego – mogą one zawierać inne stężenie substancji czynnej i spowodować objawy niepożądane. Leki podajemy donosowo, przed zastosowaniem pomóż dziecku dokładnie oczyścić nos. Lek obkurcza naczynia krwionośne i zmniejsza odczyn zapalny, dzięki czemu ułatwia oddychanie przez nos. Leki obkurczające nie powinny być stosowane dłużej niż przez tydzień, gdyż ich przedłużone aplikowanie może negatywnie wpłynąć na błonę śluzową dróg oddechowych. Podczas leczenia nie wolno przekraczać dopuszczalnej dawki!

Nie każda infekcja dotycząca górnych dróg oddechowych musi być leczona przez lekarza, jednak bywają sytuacje, w których powinno się dziecko skonsultować ze specjalistą. 

Grypa jelitowa

Jelitówka – popularnie nazywana grypą jelitową czy grypą żołądkową – jest jedną z najczęstszych chorób wieku dziecięcego. Choroba najczęściej jest spowodowana przez zakażenie wirusami (często rotawirusami). Znacznie rzadziej chorobę powodują bakterie, jeszcze rzadziej pasożyty czy pierwotniaki. Drobnoustroje dostają się do organizmu dziecka drogą kropelkową lub przez kontakt osobisty. Najłatwiej o przekazanie choroby w skupiskach ludzkich, np. w szkole. 
Objawy choroby są wyjątkowo kłopotliwe, a ich natężenie u każdego dziecka różne. Głównymi objawami są biegunka, nudności, wymioty oraz bóle brzucha, czasem gorączka. Zazwyczaj choroba trwa kilka dni. Niekiedy objawy choroby mogą być znacznie nasilone i mogą spowodować odwodnienie.

Objawy, które mogą wskazywać na odwodnienie:

• suchy język,
• mocno sucha skóra, mocno spierzchnięte usta,
• oddawanie małej ilości moczu lub zmiana jego zabarwienia na ciemny,
• nadmierna senność, apatia, pogorszenie kontaktu z dzieckiem.

Jak leczyć dziecko?

Niestety, w wyniku wymiotów i biegunki w organizmie nie tylko brakuje wody, ale również glukozy oraz elektrolitów. Aby uzupełnić ich niedobór, najlepiej dziecku podać specjalne płyny dostępne w aptekach – doustne płyny nawadniające. Można podawać również wodę lub słabo zaparzoną herbatkę. Nie podajemy napojów gazowanych, soków owocowych, tłustych zup. Doustne płyny nawadniające w swoim składzie oprócz wody zawierają elektrolity oraz glukozę, czyli właśnie to, co „ucieka” wraz z wymiotami i biegunką.

Najlepiej podawać je regularnie, od samego początku wystąpienia objawów (małymi porcjami, najlepiej przy użyciu łyżeczki). Doustne płyny nawadniające można kupić bez recepty w aptece, warto zaopatrzyć się w nie wcześniej i mieć w domowej apteczce. Kupuj produkty dobrane do wieku dziecka i pamiętaj, że wymioty nie są przeciwwskazaniem do podawania płynów czy pokarmów drogą doustną. Jeżeli tylko dziecko chce pić, podawaj mu tyle płynów, ile chce – małymi łyczkami, ale często. Najlepiej po każdym wodnistym stolcu podać 100–200 ml płynów. Podczas infekcji nie głodzimy dziecka – oczywiście wykluczamy produkty ciężkostrawne, tłuste, smażone, mocno przetworzone, ale mimo choroby warto spróbować podać dziecku kilka małych posiłków na dobę.

Można zastosować również smektynę i niektóre leki hamujące perystaltykę przewodu pokarmowego (loperamid). U dzieci w wieku wczesnoszkolnym nie zaleca się stosowania leków absorbujących toksyny (węgiel aktywowany).
Najczęściej choroba często sama ustępuje po upływie kilku dni. Dlatego jeżeli objawy nie są znacznie nasilone, nie zawsze wizyta u lekarza jest niezbędna. Jednak zawsze należy zgłosić się z dzieckiem do lekarza, gdy w stolcu pojawi się krew lub duża ilość śluzu. Wizyta jest wskazana u dzieci, które mają ciężki przebieg choroby oraz biegunka trwa powyżej 10–14 dni. Gdy widzisz objawy odwodnienia u swojego dziecka i odmawia ono przyjmowania płynów doustnie, również szukaj pomocy medycznej.