0
704
Kontrola nad pęcherzem moczowym to jedno z zadań rozwojowych, które napotyka na swojej drodze dziecko. W warunkach prawidłowych kontrola oddawania moczu w dzień osiągana jest w wieku 2–4 lat, a oddawania moczu w nocy do ukończenia 5. roku życia. Trudności w nabyciu tej umiejętności mają negatywny wpływ na wszystkie sfery życia dziecka, a także jego rodziny – jest on tym silniejszy, im dłużej moczenie u dziecka trwa. Z tego powodu nie można traktować bezwiednego moczenia się jako dolegliwości przemijającej, a podejmowane leczenie należy traktować również jako środek do utrzymania dobrej kondycji psychicznej dziecka.
Problemy dziecka
W przeprowadzonych wśród dzieci badaniach zmoczenie się w szkole znalazło się na trzecim miejscu na liście najbardziej dramatycznych wydarzeń w życiu. Mimowolne oddawanie moczu powoduje ograniczenie kontaktów społecznych, zarówno szkolnych, jak i rodzinnych, a co za tym idzie – frustrację, przygnębienie, zaniżoną samoocenę. Dzieci żyją w ciągłym lęku przed odkryciem ich „tajemnicy”, co powoduje trudności z koncentracją, pogorszenie wyników w nauce, zmienność nastrojów, zaburzenia zachowania. Z powodu obawy przed zmoczeniem i wstydu z tym związanego nie wyjeżdżają na obozy, kolonie, nie nocują u kolegów, a to spowalnia naturalny proces osiągania przez dziecko samodzielności.
Problemy rodziny
Z powodu utartych społecznych przekonań o problemach wewnątrzrodzinnych jako głównej przyczynie moczenia nocnego rodzice dziecka często podświadomie bagatelizują problem. Nie szukają pomocy, ponieważ uważają, że będą odebrani jako niepotrafiący spełnić swojej roli wychowawczej, obwiniają siebie, opóźniając w ten sposób diagnozę i leczenie. Zmęczeni sytuacją czują żal do dzieci, porównują je do rodzeństwa, wprowadzając dodatkowe napięcia w rodzinie. Badania wskazują na obniżoną jakość życia matek dzieci moczących się w nocy i zwiększoną częstość występowania epizodów depresji w tej grupie.
Koszty
Mimowolne oddawanie moczu jest problemem kosztownym. Pieluchy, pranie, ciągła wymiana materacy, pościeli, bielizny obciążają finanse rodziny. Dodatkowo nakład pracy włożony w sprzątanie oraz ciągłe niewyspanie rodziców i dziecka burzą domowy ład.
Jak pomóc?
Pierwsza i najważniejsza zasada to przede wszystkim pamiętać, że moczenie nie jest winą dziecka, dlatego nie należy go z tego powodu karać, wyśmiewać i poniżać. Dziecko wymaga konsultacji lekarskiej oraz uświadomienia istoty problemu, pokazania, że nie jest z nim samo. Głównym zadaniem rodziców jest bezwarunkowe okazywanie miłości, wsparcia, dowartościowywanie, motywowanie (kalendarzyk nocy suchych i mokrych, system nagród), przedstawienie sposobów rozwiązania problemu (bajki terapeutyczne), pokazanie celu i wspólne do niego dążenie. Rodzic jako przyjaciel i drogowskaz jest kluczem do sukcesu terapeutycznego i szczęścia dziecka.
