0
823
Prezenty dla wychowawców klas, czyli temat powracający co roku, kiedy zbliża się dzień rozdawania świadectw szkolnych. To temat trudny i kontrowersyjny, powód ostrych dyskusji klasowych, niekiedy nawet prawdziwych bojów i zażartych awantur. Jedni rodzice są za wręczaniem nauczycielom podziękowań za ich zaangażowanie w wielomiesięczną pracę edukacyjno- -wychowawczą, drudzy prezentują odmienne stanowisko. Część optuje za zorganizowaniem zbiórki na kupno prezentu, jakiejś biżuterii, markowego pióra czy galanterii skórzanej, a oponenci burzliwie twierdzą, że to zwykłe łapówkarstwo. Ilu rodziców w klasie, tyle stanowisk, opinii i pomysłów!
Zatem dawać czy nie dawać? Warto wręczać upominki, bo to bardzo miły gest, świadczący o tym, że wyjątkowy pedagog zasługuje na uznanie swoich uczniów i ich rodziców. Z pewnym jednak zastrzeżeniem – wymaga to dużego taktu i wyczucia oraz niezbędnego umiaru. Obdarowujemy nie z poczucia obowiązku i nie dlatego, że tak wypada, bo inni też dają, lecz z potrzeby serca.
Na początek proponuję zrezygnować z dwóch zasad, które często przyświecają darczyńcom, głównie rodzicom w szkole podstawowej:
1 „Każdy sobie rzepkę skrobie” – skończmy z indywidualnymi podarunkami. Z prześciganiem się, które dziecko dało swojej pani lepszą i droższą kawę, bardziej markowe słodycze czy perfumy. Podziękowanie powinno być od całej klasy, a jego forma ustalona przez wszystkich rodziców w drodze rzeczowej, spokojnej dyskusji. Indywidualną kwestią niech pozostanie kwiatek, wręczany z uśmiechem i słowem „dziękuję” osobiście przez ucznia odbierającego świadectwo szkolne z rąk swojej nauczycielki, bo tymi kwiatkami uczymy nasze dzieci, żeby doceniać pracę innych i wyrażać swoją wdzięczność.
2„Postaw się, a zastaw się” – decydując się na wspólny klasowy prezent, warto pamiętać, że zbyt kosztowny gadżet stawia niejedną nauczycielkę w wielce niezręcznej sytuacji. Generuje skrępowanie, wprawia w dyskomfort i niepotrzebne zażenowanie, wywołując poczucie zobowiązania wobec ofiarodawców. Inna sprawa, że taki podarunek może być zwyczajnie nietrafiony. Obdarowany pedagog ma przede wszystkim wiedzieć, że klasa o nim pamięta i go szanuje – a nie, że rodziców jego uczniów stać było na zakup drogiej rzeczy. Z całą stanowczością należy więc powstrzymywać zapędy nadgorliwych, najczęściej matek, które wiodą prym w klasowych dyskusjach, przekonując, że jedynym i najlepszym dowodem uznania dla nauczycielki może być tylko zestaw biżuterii lub najnowszej generacji ekspres do kawy.
Na co więc postawić?
Proponuję uhonorowanie nauczycielki niebanalną PAMIĄTKĄ, która przez długie lata będzie przywoływała jej wspomnienia o każdym uczniu oraz wspólnie spędzonych latach. Doskonale sprawdzają się prezenty spersonalizowane, wykonane na zamówienie lub będące wspólnym dziełem rąk dzieci i rodziców. Właśnie takie mają charakter szczególny, bo zawsze wywołują radość na twarzy osoby obdarowanej. Ich przygotowanie wymaga jednak czasu i pomysłowości, także dobrego rozeznania w talentach i pasjach innych rodziców. W każdej klasie znaleźć można mamę – specjalistkę w szydełkowaniu lub haftowaniu, pasjonatkę papieroplastyki czy fotografowania albo tatę – zapalonego majsterkowicza bądź muzyka. Nie zapominajmy o babciach, które również obdarzone są wieloma umiejętnościami.
Znam nauczycielki i nauczycieli, którzy z ogromnym pietyzmem przechowują otrzymane dary wdzięczności i uznania przez długie, długie lata.
Obok pojedynczych laurek, papierowych kwiatków i malowanych obrazków są wśród nich m.in.:
Kuferek wspomnień – drewniana skrzyneczka (kupiona w sklepie, zrobiona samodzielnie, zamówiona u stolarza), zamykana na mały, rzeźbiony skobelek, ozdobiona techniką decoupage. Na zewnętrznej stronie wieka kuferka widnieje klasowe zdjęcie, oznaczenie szkolnych lat (2015–2018) oraz bardzo osobista dedykacja od uczniów. Na wewnętrznej – podziękowanie od rodziców. W środku są różności: listy od uczniów z odciśniętymi ich dłońmi, wiersze pisane dla pani z różnej okazji, zdjęcia z klasowych imprez i wycieczek, fragmenty kroniki klasowej.
Płyta CD – z nagraniem specjalnie przygotowanego koncertu w wykonaniu całej klasy i rodziców, z piosenkami, jakich dzieci nauczyły się w szkole, a także z utworami ich autorstwa, napisanymi przy wsparciu dorosłych.
Pamiętnik z lat 2015–2018 – z ręcznie wykonaną patchorkową obwolutą pamiętnik, w którym wklejone są zdjęcia każdego ucznia wraz ze swoimi rodzicami, portrety wychowawcy wykonane przez dzieci, wpisy z podziękowaniami i życzeniami, jakieś drobne zasuszone kwiatki, wydziergana samodzielnie zakładka do książki, serwetka pod filiżankę itp.
Fotoplakat – mozaika/kolaż wykonana na płótnie, z wielu fotografii przedstawiających wychowawcę i uczniów oraz różne sceny z życia klasy, z dowcipnymi podpisami i cytatami.
Do zakończenia roku szkolnego jest jeszcze trochę czasu. Zachęcam więc do rozmów w klasowym gronie rodziców, do burzy mózgów także za pośrednictwem poczty elektronicznej, do wspólnej frajdy, jaką jest wymyślenie i wykonanie oryginalnego pamiątkowego gadżetu dla ulubionej pani/pana. Taka forma podziękowania będzie na pewno wspaniałym dowodem szacunku, sympatii i podziwu za profesjonalizm oraz trud włożony w pracę z naszymi pociechami. Jasnym sygnałem, że my, rodzice zauważyliśmy, doceniliśmy i podkreśliliśmy wielomiesięczne pedagogiczne zaangażowanie i starania.
