Poradnik Emrego. O sztuce zdobywania przyjaciół (i wrogów)

To propozycja idealna dla czytelników, którzy w cenią w literaturze skandynawskie klimaty – uniwersalną fabułę, prostotę, humor i dyskretnie przemyconą refleksję nad codziennością, w której bywa raz lepiej, raz gorzej. Z pewnością spodoba się i dzieciom, i dorosłym czytelnikom. Premiera 25 lutego.
 

Emre jest dość nieśmiałym chłopakiem. Czasem czuje się samotny. Dużo się nad tym zastanawia i w specjalnym dzienniku zapisuje – tak dla siebie – najróżniejsze porady dotyczące sztuki zawierania przyjaźni. Pewnego dnia w jego klasie pojawia się Amir, który niczego się nie boi i od pierwszego dnia przyciąga uwagę całej szkoły – mimo że często wpada w różne kłopoty, Emre i tak go podziwia. Czy Emre i Amir mogą zostać przyjaciółmi?

Na początku nic na to nie wskazuje. Emre nigdy nie odważyłby się podejść do nowego kolegi. Bardzo by chciał to zrobić, ale nic z tego. Bo chłopiec postrzega siebie jako cichą i nudną osobę. Właściwie niewidzialną. I nie wierzy, żeby udało mu się powiedzieć coś ciekawego. W zasadzie jest tak nieprzyzwyczajony do zabierania głosu (zwłaszcza przed większą grupą), że z reguły po prostu nie może wydobyć z siebie słowa.

Tuż przed dzwonkiem na przerwę drzwi klasy nagle się otwierają. Wchodzi Fatima z piątej klasy z jakimś chłopakiem. Najpierw go nie widzę, bo Fatima go zasłania. Ale kiedy robi krok w drugą stronę od razu go rozpoznaję: to ten od pomarańczy!

Fatima jest taka cool, że prawie nie mam odwagi na nią patrzeć. Trzyma się z dzieciakami ze starszych klas i mimo że ma dopiero jedenaście lat, potrafi rapować jak jakaś youtuberka.
- Przyprowadziłam Amira, który ma zacząć chodzić do waszej klasy – mówi. – Sorry, że jesteśmy trochę spóźnieni, musiałam mu najpierw pokazać najważniejsze miejsca w szkole.
Fatima wydaje się bardzo zadowolona. Prawie dumna. Jakby Amir był tylko jej. Trochę to dziwne, bo Amir wygląda na zupełnie zwykłego chłopaka i wcale nie wydaje się taki cool i pewny siebie, jak Fatima.
- Widzieliście? Alex G siedział rano na dachu! Co za akcja! – woła Enes.
- Co? W tej szkole można chodzić po dachu? – nowy chłopak wydaje się nagle bardzo zainteresowany.
Ale pani Anni nie odpowiada na to pytanie. Pokazuje Amirowi miejsce obok Emmy, tej, która jest strasznie nieśmiała.
Potem mówi:
- Witaj w naszej klasie, Amir. Mam nadzieję, że będzie ci się u nas podobało.
- Na pewno – odpowiada Amir. – Ale nie wiem, czy wy ze mną wytrzymacie.
Wszyscy wybuchają śmiechem. Ja też. Ale jednocześnie dociera do mnie, że to nie był żart. Amir mówi zupełnie serio. Fatima mówi „nara” i wychodzi. Amir nie ma nawet czasu wybrać książki do samodzielnego czytania, bo zaczyna się przerwa. Cała klasa natychmiast ustawia się wokół niego i wszyscy chcą wiedzieć, skąd Amir i Fatima się znają.
- Zaprzyjaźniliśmy się w pewnym miejscu na wakacjach – wyjaśnia Amir.
Potem nie ma już ochoty o tym gadać. Ja stoję kawałek dalej, nie mam odwagi do niego podejść. Za każdym razem, kiedy w naszej klasie pojawia się ktoś nowy, mam nadzieję, że zaprzyjaźni się właśnie ze mną. Ale jeśli nawet Fatima chce się przyjaźnić z Amirem, dlaczego on miałby wybrać kogoś takiego jak ja?

Amir jest przeciwieństwem Emrego. Otwarty, odważny, bezpośredni – nie boi się mówić ani działać. Naprawdę jest nieustraszony (choć niektórzy twierdzą, że raczej szalony)! Amirowi ciągle przytrafiają  się jakieś wpadki i wypadki. W jednej szkole nazwali go z tego powodu  „dzieckiem z problemami”. Nie jest miło coś takiego usłyszeć. Tak, tych dwóch prawdopodobnie nigdy by się nie poznało, gdyby jednemu z nich nie uciekł kot, a drugi go nie znalazł. Ale zdobywanie przyjaciół to nie jest taka prosta sprawa, trzeba mieć wspólne zainteresowania, rozmawiać o ważnych sprawach i uważnie słuchać, czasem być cierpliwym, a czasem… coś wybaczyć. Warto, bo prawdziwy przyjaciel to skarb.

Książka przystępna jest nawet dla początkujących czytelników. Pełna sytuacyjnego humoru, świetnie zilustrowana, nierzadko ironicznymi ilustracjami, i wciągająca opowieść o Emrem stała się w Szwecji prawdziwym hitem. To typ historii, w której przenikają się światy dziecięcy i dorosły – każdy może się w niej przejrzeć jak w lustrze. Na końcu każdego rozdziału czytelnik znajdzie porady bohatera "Jak zdobyć przyjaciół" – zabawne, prawdziwe, bezpośrednie. Pokazują szkolną codzienność i zawiłości relacji rówieśniczych widziane oczami dziecka.  Ciekawe, czy działają?

ZAPAMIĘTAJ:
Jeśli chcesz szybko zyskać kolegów, naucz się dobrze grać w piłkę.
W każdym razie kiedy jesteś chłopakiem.

- Sfaulował mnie. Bardzo mocno. Wariat!
Przeklina i nazywa tego, który go sfaulował, skończonym idiotą.
Po chwili wraca Oliver, a z nim pani Anni.- Chłopcy – wzdycha nauczycielka. – Ledwo wychylicie nos za drzwi szkoły i już jest awantura. Nie potraficie po prostu grać w piłkę?
- Ale to ON! – mówią Oliver i Enes jednocześnie. – Ten Amir jest kompletnie zwariowany! Nie gra fair!
Wciągam w pośpiechu buty i wymykam się z szatni. Od razu dostrzegam Amira. Udało mu się wspiąć na bramkę. Teraz siedzi tam i macha nogami, i wygląda na zmartwionego. Na dole stoi pan Jonny, nauczyciel dyżurny, i nalega, żeby Amir zszedł na dół. Chłopaki z drużyny piłkarskiej kręcą się wokół bramki gadając jak najęci.
- To zupełnie chore – warczy obok mnie Yassim. – Uważaj na niego – ostrzega mnie.
- Ale to Enes powiedział, żeby nie grał jak tchórz – odpowiadam. – Więc nic dziwnego, że grał ostro?
Yassim nie odpowiada, mamrocze tylko, że Amir jest szalony.

ZAPAMIĘTAJ: odwołuję poprzednią radę. Jeśli chcesz się z kimś szybko zaprzyjaźnić, nie możesz być mistrzem piłki nożnej. Najważniejsze, żebyś grał fair i nie faulował osoby, z którą chcesz się zaprzyjaźnić.

(...)

Pani w hidżabie spieszy się do szkoły. Przeciska się przez tłum przy bramce wykrzykując coś po turecku. Wtedy Amir schodzi z bramki.
Gdyby któryś z nauczycieli na dyżurze znał turecki, byliby zszokowani. Bo ta pani mówi okropne rzeczy. Że Amir zawsze był beznadziejny. Że zasługuje na solidne lanie. Że to jego ostatnia szansa i jeśli nie będzie się zachowywał, zostanie odesłany.
- Jesteś dokładnie taki, jak twój beznadziejny ojciec, do niczego się nie nadajesz!
Ale pani Anni nie zna tureckiego. Z ulgą patrzy, że Amir schodzi na dół i zamieszanie wokół bramki się uspokaja. Babcia zabiera Amira, choć szkoła się jeszcze nie skończyła. Amir odwraca się i woła do Enesa „przepraszam!”. Nie są to takie przeprosiny, które wymuszają na nas dorośli. Jemu naprawdę jest przykro. Ale nic więcej nie ma czasu powiedzieć, bo pani spieszy się do domu.

Książka Poradnik Emrego. O sztuce zdobywania przyjaciół (i wrogów) wydana została w ramach projektu „Bliskie-dalekie sąsiedztwo”, który ma na celu przybliżyć polskim czytelnikom literaturę z krajów leżących w basenie Morza Bałtyckiego. Wydanie książki zostało dofinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach programu „Kreatywna Europa”, który promuje europejską różnorodność i wymianę kulturową między innymi w zakresie tłumaczeń literackich.

Tłumaczenie jest sztuką. Dziś już na szczęście nikt nie ma wątpliwości dotyczących znaczenia i roli tłumacza jako współautora książki w przekładzie – podkreśla Anna Nowacka-Devillard z Widnokręgu i dodaje, że w książkach wydanych pod hasłem bliskie-dalekie sąsiedztwo przedstawione są sylwetki tłumaczek, m.in.: Iwony Kiuru (jęz. fiński), Anny Michalczuk-Podleckiej (jęz. estoński), Marty Wallin (jęz. szwedzki), Marty Dybuli Ösholm oraz Karoliny Drozdowskiej (jęz. norweski) i Natalii Nordling (jęz. fiński) oraz ciekawostki na temat książki i pracy tłumacza. – Mamy nadzieję, że te informacje zachęcą dzieci do zabawy słowami i przekonają je, że nauka języków może być ciekawą przygodą.

W ramach projektu „Bliskie-dalekie sąsiedztwo” ukazują się tytuły uznanych i nagradzanych autorów, wszystkie świetnie zilustrowane i nawiązujące do współczesnych tematów. Najmłodsi polscy czytelnicy będą mogli poznać sąsiadujące z nami kraje zza morza, ich mieszkańców, zwyczaje, naturę, w tym tak charakterystyczną dla Skandynawii umiejętność łączenia tradycji z nowoczesnością.

Więcej o projekcie: https://bliskie-dalekie-sasiedztwo.pl/

O AUTORACH:

Autorka tekstu: SIRI SPONT – jej prawdziwe nazwisko to Titti Persson i jako Titti Persson napisała trzy powieści dla dorosłych. Pseudonimem zaczęła się posługiwać, by w tajemnicy przesłać rękopisy swoich pierwszych książek dla dzieci do wydawnictwa, w którym pracowała jako redaktorka książek z dla najmłodszych. Jest również autorką bardzo popularnej serii książek o Tildzie.

Autorka ilustracji:  Jonna Björnstjerna – pisze teksty i ilustruje książki, wiele z nich zostało nagrodzonych, wykonuje również rysunki do gazet, m.in. Norrköping i Sydsvenska Dagbladet.

Autorka przekładu:  MARTA WALLIN – tłumaczka języka szwedzkiego. Absolwentka Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Södertörns Högskola. Tłumaczy od 2010 roku, m.in. książki obrazkowe i powieści dla dzieci takich szwedzkich autorów jak: Eva Lindstrom, Frida Nilsson, Eva Susso.

DANE WYDAWNICZE:

Data premiery: 25 lutego 2021

Cena: 31 zł

ISBN 978-83-958453-0-7

Oprawa: Twarda

Ebook: Tak

Liczba stron: 148

Kategoria wiekowa: 8+